Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία
- Λεπτομέρειες
- Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 12 Δεκεμβρίου 2016 22:01
- Τελευταία Ενημέρωση στις Δευτέρα, 12 Δεκεμβρίου 2016 22:05
Τα παραπάνω κρίνονται ακόμη πιο σημαντικά αν αναλογιστεί κανείς ότι, σύμφωνα με το Τμήμα Κοινωνικής Ενσωμάτωσης Ατόμων με Αναπηρίες, ένας στους έξι πολίτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει κάποιο είδος αναπηρίας. Μάλιστα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι είναι άτομα με αναπηρία, ενώ περίπου 190.000.000 αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες στην καθημερινή τους ζωή.
Στο αστείρευτο λεξιλογικό πλούτο της γλώσσας μας βρίσκουμε πως η λέξη «αναπηρία» προέρχεται από το ρήμα «πηρώ» και σημαίνει την έλλειψη αρτιότητας, τη μερική ή ολική έλλειψη μέλους, οργάνου, λειτουργίας ή άμεσης αντίληψης. Είναι αποτέλεσμα οργανικών ή περιβαλλοντολογικών αιτιών, που δημιουργούν ένα σύνολο εμποδίων σε σημαντικές πτυχές της ζωής, όπως η αυτοεξυπηρέτηση, η απασχόληση, η εκπαίδευση, η ψυχαγωγία και η γενικότερη κοινωνική συμμετοχή.
Ωστόσο, η έννοια της αναπηρίας αποτελεί, επίσης, μία κοινωνική κατασκευή που αλλάζει μέσα στον χρόνο, όπως αλλάζουν και οι κοινωνικές ? οικονομικές
σχέσεις και ο πολιτισμός. Στη σημερινή καπιταλιστική, ταξική κοινωνία ό,τι δεν παράγει κέρδος, ό,τι δεν υπακούει στους νόμους της αγοράς, ό,τι είναι «διαφορετικό» απ τη «φυσιολογική νόρμα» περιθωριοποιείται. Τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζουν εμπόδια στην καθημερινή ζωή, καθότι η κοινωνία πολλές φορές δε λαμβάνει υπόψη τα χαρακτηριστικά, τις δυνατότητες και τις ειδικές τους ανάγκες. Αναπηρία, πλέον, θεωρείται το αποτέλεσμα της σχέσης των ικανοτήτων ενός ατόμου και των απαιτήσεων του περιβάλλοντός τους. Ως εκ τούτου, τα άτομα αυτά βιώνουν συχνά το φαινόμενο του κοινωνικού αποκλεισμού και αισθάνονται την περιθωριοποίηση και στέρηση της συμμετοχής στα κοινωνικά, δημόσια αγαθά και υπηρεσίες, που πρέπει να είναι κοινά σε όλους τους πολίτες ενός κράτους.
Πόσο μάλλον σε μία Ελλάδα οικονομικής κρίσης και κατ? επέκταση κρίσης αξιών, ευγενών συναισθημάτων, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Παρά τους αλλεπάλληλους νόμους και τις διακηρύξεις, παρ? όλα τα παχουλά λόγια, τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζονται διαφορετικά και η Εκπαίδευσή τους παραμένει υποβαθμισμένη. Στην πραγματικότητα, τα παιδιά με Ειδικές Ανάγκες έχουν εγκαταλειφθεί και ανεβαίνουν μόνα τους ισόβια το δικό τους Γολγοθά.
Εντούτοις, η αναπηρία ενός ανθρώπου δεν είναι όλη του η ύπαρξη, είναι απλώς ένα μέρος της, το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί και όχι να αγνοηθεί η να παραμεριστεί. Τα άτομα με αναπηρία δε ζητάνε να γίνει η ζωή τους ευκολότερη. Ζητάνε να γίνει η ζωή τους ΙΣΗ με τη δική μας. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κλείνει τα μάτια μπροστά σε αυτή την κατάσταση και πολύ παραπάνω εμείς, οι εκπαιδευτικοί. Κρίνεται απαραίτητη η πλήρης ένταξη των ΑμεΑ στην εκπαιδευτική διαδικασία, η καθιέρωση δημόσιας, δωρεάν και υποχρεωτικής εκπαίδευσης, επαγγελματικής κατάρτισης και αποκατάστασης τους και η ευαισθητοποίηση παιδιών και γονέων προς αυτά με σκοπό να διαλυθούν οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή για να πειστούν όλοι ότι το σχολείο χωρά όλα τα παιδιά. Και παρόλο που πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπάρχει πλέον σήμερα μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση επί του θέματος, είναι γεγονός ότι ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς μπροστά μας.
Ας μην ξεχνάμε ότι αυτό που πρέπει να μεταλαμπαδεύσουμε σε κάθε παιδί είναι η ιδέα για έναν δίκαιο και ισότιμο κόσμο: «Τα δικαιώματα λοιπόν αυτά, στιγμή, παιδιά, μην τα ξεχνάτε, κανέναν μην αφήνετε να τ? απειλήσει και τολμηρά να πολεμάτε όποιον τολμάει να τ? αψηφήσει» Ευγένιος Τριβιζάς.